Toespraak van Mevrouw Nadine Iarchy, in naam van de Israëlitische Eredienst

Dames en Heren,

Ik leid een behoudsgezind traditioneel joods leven. Wat bedoel ik hiermee? Ik volg niet alle regels en wetten van het jodendom, maar wel de voornaamste feestdagen.

Dit brengt een vorm van evenwicht in mijn leven, in mijn tijdsschema. De herfstfeesten, zoals wij ze nu vieren, de lentefeesten, het geeft een ritme in mijn leven. De kinderen en kleinkinderen kunnen behagen met iets lekkers telkens opnieuw klaargemaakt al naargelang de ene of andere feestdagen.

Maar ik heb wel moeten ontdekken dat het niet zo eenvoudig is om zijn jodendom te kunnen belijden.

Hoewel het jodendom één van de eerste erkende religies van België is, zijn de feestdagen van het jodendom niet erkend als “verlofdagen”. Wat maakt dat als je een beroep uitoefent, zowel in de privé-sector als in de openbare sector, je één van je gewone vakantiedagen moet opofferen voor pakweg het Joodse Nieuwjaar of Jom Kippoer. Nochtans is het een ongeschreven traditie dat alle joden zich vrijwillig opgeven om met de christelijke feestdagen zoals Kertsmis te werken, zodat hun katholieke/protestantse of zelfs seculiere collega’s dit feest thuis met hun familie kunnen beleven. Echter staat daartegenover niet één geste naar de joodse feestdagen toe …

Mijn jodendom heeft vooral meer inhoud gekregen via de dialoog met andersdenkenden. Naar de andere gaan en de andere ontmoeten is volgens mij een must in onze samenleving.

Ik geef sinds 28 jaar uitleg, lezingen over het jodendom aan scholen, socio-culturele groepen, de politie van Antwerpen, enz.

De onwetendheid is enorm. Voor de meeste mensen is jood zijn gelijkwaardig met vreemdeling te zijn.

Dat je ouders en grootouders in Antwerpen geboren zijn is bijna ongehoord. Dat ik niet van de strekking ben van onze ultra-orthodoxen leidt tot de vraag, of ik wel “een echte” ben.

Het  religieus aspect wordt bijna beschouwd als een defect, dat niet te verzoenen valt met onze huidige maatschappij.

Maar ik maak me vooral zorgen over de mogelijkheid om het jodendom in ons land verder te kunnen blijven uitoefenen vanaf 2019 en ik heb het nu voornamelijk over het verbod van het ritueel slachten. Hopelijk vinden onze geleerden een modus vivendi, zoals er steeds in de loop der eeuwen gevonden  werd.

Zodoende wij, joden, verder onze eeuwenoud geloof kunnen blijven beleven in onze Belgische democratie

Ik dank u.